Syros heeft een landoppervlakte van 96 km2, een kustlijn van 88 km en een inwonersaantal van ongeveer 22.000.
Ooit werd het eiland 'Bruid van de zee' genoemd, haar haven was de grootste in de 19de eeuw.
Het is een eiland met mooie patriciërs huizen, neoklassieke architectuur en weidse stranden. Op het eerste gezicht lijkt Syros droog en onherbergzaam maar in het voorjaar staat het hele eiland in bloei. De zacht glooiende zuidwestkust herbergt vele beschutte baaien.
Ermoupolis is de hoofdstad, met 14.000 inwoners, die imposant is gebouwd op heuvels en bestaat uit drie delen. De benedenstad wordt beheerst door de bedrijvige haven en er achter ligt het marmeren plein met statige gebouwen. Het rooms-katholieke stadsdeel Ano Syros uit de Venetiaanse tijd ligt vlak achter de haven, tegen de zuidhelling. De Grieks-orthodoxe wijk Vrondado is tegen de noordelijke heuvel gebouwd. De stad straalt een sfeer uit van de oude glorie van commerciële bloei.
Homerus vermeldt het eiland in de Odyssee als Syrië en noemt het rijk aan runderen en schapen, wijn en graan. Syros had toen weinig inwoners maar toch is er sprake van 'twee machtige stadstaten'. Homerus vertelt overigens ook van overvallen en plunderingen door de Foeniciërs. Opgravingen hebben prehistorische nederzettingen en talloze vondsten aan het licht gebracht bij de dorpjes Chalandriani en Kastri.
In de historische tijd bood de kleine haven Grámmata aan de noordwestelijke kust een veilig toevluchtsoord bij storm; overal op de rotsen vindt u daarvan getuigen, honderden inscripties, gebeden en dankzeggingen uit de Romeinse en de Byzantijnse tijd.
In de 13e eeuw begint de Frankische tijd in de Egeïsche Zee - op de Cycladen dus ook op Syros. Venetiaanse galeien brachten hier hertog Marco Sanudo die Naxos als zijn hoofdstad koos. De toen nog bezitloze Frankische boeren stootten op de arme eilandbewoners. Langzamerhand verviel Byzantium. De patriarch van Konstantinopel moest wijken voor de paus van Rome die zijn katholieke priesters naar de eilanden in de Egeïsche Zee stuurde. De hertogen van Naxos steunden hen. De Grieks-ortodoxe klerus stond niet op zo'n hoog niveau als de rooms-katolieke. "Het eiland van de paus" zo heette Syros in de Middeleeuwen.
Schepen van Syros verlaadden graan in Rusland, ijzer en katoen in Engeland, wol in Klein-Azië, textiel in Duitsland, mastiek op Chios en wijn van Samos; ze transporteerden levensmiddelen van West-Europese havens naar Turkije, ze exporteerden producten van Syros zelf. Want op het eiland verwerkten de molens het graan, textielfabrieken het katoen (garen en touw); er waren glasblazerijen, oliepersen, hoedenfabrieken, beroemde keramische werkplaatsen. Verder waren de hier gemaakte boegbeelden zeer gewild. De ijzersmeedkunst, het traditionele handwerk van Syros, was van hoge kwaliteit. Kunstig bewerkte ijzeren hekken die men nog aan vele oude huizen kan zien zijn de overblijfselen van de 'Gouden Eeuw van Syros'.