Sikinos heeft een landoppervlakte van 40 km2, een kustlijn van 41 km en een inwonersaantal van ongeveer 500.
Het ligt tussen de eilanden Ios en Folegandros en is uitermate geschikt voor een rustige vakantie en om te zwemmen in de schone wateren. Vanaf de kleine havenplaats Alopronia loopt de enige weg op het eiland naar de hoofdstad Sikinos waar rondom een plein witte huizen en vijf kerkjes staan. Over de prehistorie van Sikinos is niets bekend. Een inscriptie uit 425 v. Chr., gevonden op de Akropolis te Athene, vermeldt dat Sikinos een jaarlijkse schatting van 1000 drachmen aan Athene moest betalen.
De Romeinen gebruikten het als verbanningsoord en in de Byzantijnse tijd plunderden zeerovers het eiland zoals dat op alle eilanden van de Cycladen gebeurde. Daarna kwam een Venetiaans tijdperk en in 1566 kwamen de Turken die bleven tot 1828. Dan komt Sikinos bij het nieuwe Griekenland.
Dit onaanzienlijke stukje land in de blauwe Egeïsche Zee is vooral opvallend door de rust die er heerst. De atmosfeer is heerlijk, het ruikt er naar tijm en pijnbomen. Het licht lijkt op honing; honingkleuren ziet u bij zonsondergang, de vijgen smelten nog op de tong en de olijfolie van het eiland is ook voortreffelijk. En nog steeds geldt het fijnkorrelige graan van Sikinos als één van de beste soorten.
Overal ziet men de xerolithies, muurtjes van gestapelde stenen, die de spaarzame aarde ervan weerhouden weg te spoelen en tot op heden bewerken de boeren vlijtig het land. Op oude gravures wordt Sikinos afgebeeld als een hoogvlakte met steil in zee afdalende wanden waarin holen te zien zijn, dit beeld gaat echter alleen op voor de noordwestkust van het eiland. De zuidoostzijde toont u kapen zoals op Malta, Kastelo of Kuras maar ook vredige baaien, vooral die bij Alopronoia dat in de 18de eeuw Aghios Bourounios heette.
Over een steile geplaveide weg gaat u met een muildier in ongeveer één uur naar boven, naar Chora, de hoofdstad. Chorio en Kastro, de burcht: twee gemeentes op een afstand van 300 meter. Kastro was overigens een middeleeuwse burcht, ter bescherming tegen piraten. In Kastro zitten de façades van de dicht opéén gebouwde huizen niet aan de buitenzijde maar aan de binnenzijde. De meeste huizen hebben een schuilplaats, een crypte, een kelder. De laatbyzantijnse kerk draagt de naam Tou Stavrou.
In Chorio, dat iets hoger ligt dan Kastro, bood slechts één toren de inwoners bescherming tegen gevaar. Verder vindt u er de kerk van de Aghios Basileios. Ook door hoge muren beschermd is het verlaten nonnenklooster Zoodochos Pighi (Maria Bron des levens),gelegen op een heuvel vlak bij Chorio.