Serifos heeft een landoppervlakte van 76 km2, een kustlijn van 82 km en heeft een inwonersaantal van ongeveer 1200.
Op het eerste gezicht lijkt Serifos een onvruchtbaar eiland maar hoe verder u het binnenland intrekt des te meer verandert dat beeld. Dalen, rijk aan vruchtbomen, strekken zich uit. Op sommige plaatsen uit de wind rijpen al vroeg in het jaar tomaten. Op de hellingen groeien wijnstokken.
De hoogste berg van het eiland, de Tourlos, is 585 m hoog. Op een spitse, kegelvormige heuvel ligt de hoofdstad Chora of Serifos. Ook de antieke stad lag hier maar daarvan is nog niets opgegraven. Kleine witte huisjes groeien als paddestoelen uit de rots. Daarboven, op de top van de heuvel, ligt een oud Venetiaans kasteel. De meest interessante laat-Byzantijnse kerken zijn de Aghios Eleutherios, de Aghios Ioannis Theologos en de Aghios Athanasios. Het stadje is omgeven door grotten en steile rotsen van bijzondere vorm. De oudste kerk van het eiland vindt u in het dorpje Panaghia: zij bevat bezienswaardige wandschilderingen uit het jaar 1300.
Serifos doemt vanuit de verte op als een gigantische rots in zee; volgens de mythologie is deze rots de versteende tiran van het eiland, Polydectes. Op geen enkel ander eiland van de Cydaden ligt bij de haven zo'n enorm en schitterend zandstrand. Bovendien is er een hele reeks stranden die maar op een half uur lopen van de haven liggen: Livadakia, Karavbi, Lia, de gesloten baai van Agios Sostis, het befaamde Psili Ammos met zijn pittoreske taverna'tje en Agios Ioannis biedt u keus te over voor een mooie wandeling en een duik in zee.
Aanvankelijk nam het eiland niet deel aan de Perzische oorlogen maar later streden mannen van Serifos in de slagen bij Salamis (489 v.Chr.) en Plataeae (479 v.Chr.) aan Atheense zijde. Over het algemeen leefde men op Serifos nogal onopvallend voort. Vreemde veroveraars kwamen na Alexander de Grote uit de kring der Diadochen en vervolgens uit Rome. Serifos vormde een verbond met koning Mithridates van Pontos tegen Rome en om deze reden werd het eiland in 84 v.Chr. zwaar gestraft. Na een lange tijd van verval diende Serifos nog slechts als verbanningsoord van de Romeinen.
Vanaf 1204 verschenen op Serifos, zoals ook op de overige Cycladen, de kruisridders met hun verwanten of vrienden die de Grieken in het algemeen 'Franken' noemden. Ook voor overvallen door piraten bleef het eiland niet gespaard. In 1537 maakte de beruchte Chaireddin Barbarossa zich meester van het eiland. In 1770 werd het voor korte tijd geregeerd door de Russen. Het is dan ook geen wonder dat na al die kwellingen door vreemde overheersers de bewoners van Serifos de eerste vrijheidsstrijders tegen de Turken waren. Tegenwoordig is Serifos een rustig typisch Cycladen-eiland.